Historicamente, a tradición na elaboración dos aguardentes en España está ligada a chegada do alambique traído polos árabes e ten en Galicia o seu gran feudo no que a destilación de orujos se refire. O alambique é unha ferramenta utilizada para destilar mezclas de líquidos mediante un proceso de quencemento e posterior enfriamento. Foi inventado arredor do século X e utilízase para producir perfumes, mediciñas e o alcol procedente das froitas fermentadas.
Como o alcol ferve a unha temperatura inferior a da auga, conseguese destilar unha bebida con alto grao alcólico. Os alambiques fabrícanse normalmente de cobre, porque no proporciona sabor ao alcol, resiste aos ácidos e conduce ben o calor.
É unha ferramenta de destilación simple que está constituída por unha caldeira retorta, onde se quenta a mezcla. Os vapores emitidos saen pola parte superior e enfrían nun sepentín situado nun recipente refrixerado por auga. O líquido resultante recóllexe nun depósito final.
Como o alcol ferve a unha temperatura inferior a da auga, conseguese destilar unha bebida con alto grao alcólico. Os alambiques fabrícanse normalmente de cobre, porque no proporciona sabor ao alcol, resiste aos ácidos e conduce ben o calor.
É unha ferramenta de destilación simple que está constituída por unha caldeira retorta, onde se quenta a mezcla. Os vapores emitidos saen pola parte superior e enfrían nun sepentín situado nun recipente refrixerado por auga. O líquido resultante recóllexe nun depósito final.
O aguardente é unha bebida obtida a partir do bagazo da uva, fermentado e destilado. Concretamente o galego, obtense pola destilación do bagazo de uvas exclusivamente producidas en Galicia. Algo terá para que sexa considerado o aguardente español por antonomasia. A "aqua ardens", auga de vida, siúase no mito e marco ceremonioso das noites entregadas á invocación das forzas espirituais e naturais.
Cabe subliñar tamén que existen dous tipos: aguardiente de orujo blancos e os de herbas (sometidos a un proceso de maceración do destilado con diferentes herbas seleccionadas segundo criterio de cada elaborador). Existe lexislación referente a denominación Orujo de Galicia, sendo concretamente a seguinte:
Orden APA/2668/2005, de 20 de julio, por la que se dispone la publicación de la Orden de 8 de septiembre de 2004, de la Consejería de Política Agroalimentaria y Desarrollo Rural de la Junta de Galicia, por la que se modifica el Reglamento de la denominación específica Orujo de Galicia y de su Consejo Regulador, y de la Orden de 22 de febrero de 2005, por la que se modifica dicha Orden.
Colaboración de "Toño". Aínda que o lume da pota en con gas butano, antigamente era con leña pura e dura.
No hay comentarios:
Publicar un comentario